• Semmerzake, Unieke Sectie, kadastraal perceel 737 (gedeeltelijk)

• Voor de onteigening van deze bunker werd een perceel onteigend ter grootte van 1 are 91 ca op de noordoostelijke zijde van een groter perceel landbouwgrond ter grootte van 40 are 90 ca.
  • Om dit perceeltje ten allen tijde te kunnen bereiken diende in eerste instantie een permanente erfdienstbaarheid voorzien te worden. Dit omvatte een strook van 2 meter breed om het onteigende perceeltje te verbinden met de openbare weg, in dit geval de Aalbroekstraat. De erfdienstbaarheden verliepen zeer rechttoe rechtaan langs de noordoostelijke grens van nogmaals het perceel 737 en perceel 765.
  • Voor perceel 737 omvatte dit op die manier nogmaals een erfdienstbaarheid op een strook van 2 meter breed en 42,70 meter lang.
  • Deze zelfde permanente erfdienstbaarheid diende voor de bouw van de bunker gedurende 8 maanden ruimer voorzien te zijn over een strook van 5 meter breed, dit noemde men de tijdelijke erfdienstbaarheid. Dit gebeurde in dit geval door de vorige strook van 2 meter nog eens tijdelijk met 3 meter te verruimen op dezelfde percelen.
  • De akte voor deze onteigening en de bijhorende tijdelijke en permanente erfdienstbaarheden op perceel 737 werd verleden op 26 maart 1935 voor de prijs van 1765 BEF aan Mejuffer Maria De Muynck, zonder beroep (kloosterzuster), wonende te Leuven. Ook de prijs van deze onteigening werd opgetrokken en was origineel maar 1600 BEF.
  • De akte bevatte ook een bijkomende clausule voor een jaarlijkse intrest van 5% op dit bedrag, wat in dit geval neerkwam op 88.25 BEF per jaar.
• Omdat de vorige erfdienstbaarheden niet liepen tot aan de openbare weg, werd er nog een tweede akte opgemaakt om de overige 115 meter te overbruggen langs de noordoostzijde van perceel 765. Deze liep toen letterlijk rechtdoor over een afstand van 115 meter tot bij het perceeltje van de bunker. Heden is door de op het perceel gebouwde firma deze rechtdoor afgebogen omdat je anders rechtdoor de huidige gebouwen zou dienen te gaan.
  • Dit perceel 765 was toen eigendom van de familie Vanhauwenhuyse. Dit omvatte
    • De weduwe Celesta Van Den Meersschaut (winkelierster) en haar 4 kinderen Maria, Rene, Elodie en Philomena, allen nog wonende te Semmerzake.
    • Maria Vanhauwenhuyse (zonder beroep) ook hier inwonende te Semmerzake
    • Edgard Vanhauwenhuyse (bediende) wonende te Sint Denijs Westrem
    • Martha Vanhauwenhuyse, kloosterzuster te Gent.
    • Hector Vanhauwenhuyse (onderwijzer) wonende te Eeklo.
• De akte zelf werd verleden op 30 maart 1935 voor de zeer hoge prijs van 4000 BEF. Dit is echt een zeer extreme prijs voor enkel erfdienstbaarheden.
• Ook deze deelakte bevatte een bijkomende clausule voor een jaarlijkse intrest van 5% op dit bedrag, wat in dit geval neerkwam op 200 BEF per jaar.
• Erfdienstbaarheden, zowel de permanente om de bunker ten allen tijde te kunnen bereiken, als de tijdelijke die standaard werden in de aktes voorzien met een termijn van 8 maanden voor de bouw van de bunker mogelijk te maken, gingen net zoals het uitkeren van toegekende intresten pas in voege, van zodra de eigenlijke werken voor de bouw van de bunker werden aangevat, ongeacht de tijdsperiode die op die manier verstreek tussen aankoop van de gronden en de eigenlijke bouw van de bunker zelf.

• Het vroegere perceel 737 bestaat sinds de bouw van de firma die het terrein heeft opgenomen niet meer en is opgegaan in het ondertussen veel grotere perceel 731p. Merkwaardig genoeg staat de bunker die wel nog bestaat en deels ingebouwd zit in het bedrijfsgebouw er ook niet meer op maar maakt het perceel anderzijds wel een 3 hoekige uitstulping waar de bunker nu nog effectief zit.
• De bunker is wel ooit opnieuw overgekocht en stond niet meer op de oude lijsten van nog te koop staande bunkers in 1962.

• Volg de veldwegel Boentweg, komende van de Opperweg. Ga het veld in, in de richting van de voetbalpleinen.
• Achter de voetbalpleinen ziet u deze bunker in de hoek van een gemetste loods ingebouwd zitten.
• U kan de bunker ook proberen bereiken via de toegangsweg van de respectievelijke firma. Hij is op die manier normaal zonder veel problemen te bereiken maar houdt er wel rekening mee dat deze bunker dus op privaat terrein gelegen is. Gelieve de toelating te vragen van de eigenaar van de firma om dezer meer gedetailleerd te gaan bekijken. Respecteer de privacy aub.

• Het is een voorliniebunker op de rechter flank van steunpunt Semmerzake tussen Se5 (130 m) en Se11 (265 m). Vrij kort in de buurt stond ook nog de ondergraven bunker Se10 (95 m). De bunker is in hoek opgesteld met Se5 zodat ze samen een groter gezichtsveld en schietbereik hadden.
• Se5 en Se6 hielden samen de zuidoostelijke lager gelegen kouters van Semmerzake, oostelijk van de Aalbroekstraat onder schot.

• Hij bevat twee achteraan verbonden kamers en een sas.

• De bunker was standaard voorzien voor de opstelling van Maximmitrailleurs. Daarnaast was hij eveneens voorzien om Hotchkiss- of Coltmitrailleurs te kunnen opstellen.

Omschrijving van het gecamoufleerde bunkertje:

• Ruw stenen uiterlijk, type Tyrolien Mamelonné.
• De camouflagekleuren zullen allicht wel beperkt aangesloten hebben met deze van de eveneens tyrools gebochelde bunkers Se2 en Se3. Aan de binnenzijde van de schietgaten kan nog de geelbruine grondverf worden vastgesteld. Mogelijks waren hier dan kleurvlekken op aangebracht in groen en vert de vessie = een mengkleur van okergeel en groen.
• Beide schietgaten zaten verborgen achter metalen valluiken van 0.96m x 0.37m (BxH).
• De toegangsput was uitgemetst in baksteen met een bodem in beton waarin een sterfput met metalen rooster was voorzien.
• In het originele bestek is er sprake van een metalen ladder van 1.00m in deze toegangskuil. In praktijk is dit zeker vervangen geweest door een aantal stijgijzers.
• Bij de bunkers met mitrailleurkamer(s) was de toegang tot de eigenlijke gevechtsruimtes van de bunker gescheiden van het sas door middel van een gepantserde metalen deur van 0.86m x 1.82m (BxH) met zonneblinden, omlijsting en luikje voor toegangsverdediging.
• De eigenlijke toegang bij de inkom was op zijn beurt afgesloten met een metalen traliehekje van 0.90m x 1.82m
• In elke mitrailleurkamer was daarnaast standaard aanwezig:
  • 3.50 meter etagères met leggers in inlandse eik.
  • Een inlands eiken plankje van 0.32m x 0.12m x 0.06m met ijzeren steunen voor de plaatsing van een kogelpers.
  • 6 zware geschilderde hanghaken voor ophangen materialen in de kamers
  • Een verzinkte hanghaak aan het plafond voor ophangen olielamp (in vredestijd)
  • 1 chardome en chardomeplaat voor de standaard opstelling van een Maximmitrailleur
• Ventillatiegaten waren aan de buitenzijde aan de bovenzijde afgesloten met een koperen geperforeerde afdekplaat om ingooien van projectielen naar binnen onmogelijk te maken.
• De bunker was vrij sterk ingewerkt in de helling van het terrein en diende zo weinig mogelijk af te steken tegen de rest van de omgeving, onder andere door de toegepaste camouflagekleuren. Het was zeker nooit de bedoeling de bunker te gaan accentueren of te laten opvallen in het landschap.

• Aan de buitenzijde is de bunker volledig in een vrij weinig passend roze geverfd maar lijkt de bunker nog vrij intact.
• Uiteindelijk krijg je langs de buitenzijde het idee te maken te hebben met een eenkamers mitrailleurbunker. Nochtans kun je aan het toegangssas wel zien dat de bunker wel degelijk groter is.
• Aan de binnenzijde heeft men echter het absurde verfwerk in roze mee doorgezet. Dit is niet om het zomaar eens in het roze te zetten maar aan de binnenzijde zeker ook om de schade van meermaals zwaar vuurstoken in de bunker te camoufleren.
• Als men goed kijkt, ziet men in de eerste mitrailleurkamer dat het metaal van het plafond sterk aan het uitzakken is. Allicht is dit een rechtstreeks gevolg van de hoge temperaturen die hier door dit stoken in zullen ontstaan zijn. Ook is er wel duidelijk te zien dat origineel pleisterwerk en beton is afgesprongen door ontstane spanningen tussen wapening en beton bij de veroorzaakte grote hitte van het vuur.
• Hij zit op de achterkant in de hoek ingewerkt in een recenter gebouwde loods. Dit heeft al beperkt scheuren in de loods veroorzaakt omdat allicht loods en bunker niet gelijkmatig verzakken.

• De bunker draagt op het eerste zicht geen sporen van strijd.

• De bunker is heden volledig in het roze geverfd. Aan deze roze kleur zit wel een leuke anekdote verbonden. Origineel wou de eigenaar hem lichtbruin laten verven. De verfwerken zouden worden uitgevoerd door een aannemer in de verlofperiode van de eigenaar. Ongelukkig is er bij het bestellen van de verfkleur, een foutief RAL-nummer doorgegeven waardoor de geleverde verf niet lichtbruin maar roze bleek te zijn. De eigenaar was niet thuis en de aannemer heeft zich bij de aangeboden kleur geen vragen gesteld met de gekende gevolgen, heden nog altijd te zien.
• Toch vind ik persoonlijk de kleurwijziging toch ook iets raar. Origineel zat je met een grijze bunker in een oranjerode loods (kleur van snelbouwstenen). Dit grijs op het oranjerood vloekte dus wel degelijk. Nadien werd de bunker roze geverfd en viel hij eigenlijk minder op dan voorheen ten opzichte van de oranjerode loods. Rond 2009 heeft men de oranjerode loods grijs geverfd en de bunker roze gelaten zoals hij was. Nu steekt hij natuurlijk weer als een roze olifant af met al de rest van de loods. Wetende dat men de loods ging grijs verven, had men toch uiteindelijk de bunker beter nooit geverfd?...
• De huidige eigenaars zijn niet echt zo positief ten opzichte van de bunker en hadden hem veel liever kwijt geweest dan rijk. Toen de bunker Av1 werd gesloopt, zouden zij ook geïnformeerd hebben over de mogelijkheid om deze bunker te slopen. De sloper heeft toen geweigerd omdat het risico omwille van de loods waarin de bunker is ingewerkt, te groot was.

• Op basis van de hoeveelheden toegepast binnen de bouwproject A en B voor gelijkaardige bunkertjes, gecombineerd met de toegepaste basisprijzen zoals in het bestek van bouwproject E terug te vinden, werd een eerste benaderende prijs bepaald voor elk van de bunkertjes. Deze detailprijzen werden daarna herrekent via de regel van 3 op basis van de werkelijke projectprijs zoals terug te vinden in het bestek en de totaalprijs zoals zelf op basis van de gemaakte veronderstellingen, bekomen. Op die wijze moet dit bunkertje ongeveer 60.157,91 Bef gekost hebben.
• Als men hier nog eens een aantal zaken gaat bijtellen die niet dienden ingecalculeerd te worden door de bouwfirma's maar rechtstreeks werden aangeschaft door de militaire overheid zoals bv chardomes, koepels, ventillatoren,... moet de totale kostprijs ongeveer op 60.557,91 Bef hebben gelegen.
• Ter info: 1 BEF in 1934 komt ongeveer overeenkomt met een bedrag van 74 BEF (1.84€) in 2013, een "factor 74" dus.